Drie grote meren onder Zuidpool ijskap.
door Thl.
Amerikaanse satellieten hebben onder het ijs van Antarctica drie enorme
meren ontdekt, leest men in het laatste nummer van het wetenschappelijke
vakblad Nature. De ijskap boven die meren is volgens het team van
M. Studinger van de Columbia University wel drie km dik. De met satellieten
ontdekte grote meren en enkele honderdtal hele kleine bevinden zich
net aan het begin van de zogeheten Recovery-ijsstroom, de grootste
ijsstromen van Antarctica. Deze leiden grote ijsmassa's de zee in.
Volgens de deskundigen kunnen dergelijke meren de ijsstromen van Antarctica
beduidend beïnvloeden en zullen daarom worden opgenomen in het klimaatverandering
computermodel In het totaal zijn er meer dan 150 meertjes onder het
ijs van Antarctica ontdekt, verklaarde J. Kohler van het Noorse P.
E.C. in het commentaar aan Nature. De meeste zijn zeer klein in verhouding.
Samen hebben de drie meren een oppervlakte van het Vostokmeer, van
zowat 15.800 vierkante kilometer en Vier kilometer diep gelegen is
onder de zuidpoolkap. De juistheid van het aantal meren is een raadsel
in vele berichtgevingen op internet vind men andere aantallen. Waarschijnlijk
is er alleen water gedetecteerd onder de ijslaag in de onder liggende
grondlaag.
De drie ontdekte meren en een honderdvijftig kleinere deed me dromen!
Ik zag het eerst bij de log van Anna. Een mooie tip! Er is zoals altijd
bij berichtgeving weer eens veel verwarring, Het aantal meren varieert
met het soort berichtgever. Voor elk van hen spreken de satellieten
een andere taal, maar daar zijn we aangewend. Ik ga er mijn dromen
maar eens bij voegen. Deze meren die je aangeeft zijn echt denk ik
Anna Ze zijn immers ontdekt door satellieten, het zijn drie meren.
Voor mij is drie een heel speciaal getal.
Heel toevallig liggen ze ook nog onder een ijslaag van drie kilometer
dik. Het moet daar ooit lang geleden enorm gesneeuwd hebben toen het
nog een mooi subtropisch en bewoond continent was met schitterende
meren. Met wie weet prachtige cirkelvormige gebouwde steden. waarvan
de kleinste drie kilometer in doorsneden was Er in daardoor een microklimaat,
één weelderig park. Sprankelende minimeertjes, verwarmd met de afvalwarmte,
teruggewonnen uit de verbruikte energie van het woonsysteem van de
cirkel vormige stad. Zonnecollectordaken leverden de hoofdmoot in
elektriciteit. Spelende mensen vermaakten zich. in een onoverzienbaar
kunstmatige doch mooie natuur, doorkruist met wandel en doolpaden,
die steeds weer een ander klein natuurwonder toonden.
Een voorbeeld hoe ook intelligente wezens kunnen samenwerken met hun
natuurlijke omgeving. Zoals ik dat op een andere planeet mocht zien,
waarvan ik je later zal vertellen. Geheel ecologisch ingericht. De
ene stad onafhankelijk van de andere, doch verbonden met een altijd
in beweging zijnde transport systeem. In een omegavorm verbindt het
buitenlangs alle steden met elkaar. Zo vervoert het mensen en goederen.
Elke stad heeft zijn eigen werk gelegenheid, verzorggingen en creativiteit.
Dat is ondergebracht in de voet van de wooncirkel dat ook weer intern
een gesloten vervoersysteem bevat. Geheel automatisch loopt het rond
in zijn eind loze cirkel. Een ieder werk vindt en kan meedoen aan
dit mooie geheel en is vrij zich naar wens te verplaatsen. Binnen
in het park is geen plaats voor voertuigen, daar is een zijn in de
natuur en ontspanning. Plaats voor alle inwoners van de stad.
Vanuit hun eigen terrastuin te bereiken, met uitkijkt over een prachtige
natuur vrij van auto uitlaat gassen. Elke stad bevatte een vliegtoren
die tevens een energiecentrum is waarop drie bolvormige vliegtoestellen
kunnen staan, die in ruststand hun energie aan de stad leveren wanneer
nodig. Hun sterke magnetische velden bekrachtigen dan de in de toren
aanwezige spoelsystemen. Zij onderhouden de snelle verbindingen tussen
de steden voor noodgevallen. Ook maakten zij ruimte vluchten naar
hun thuisbasis en naar onze maan. Waar zij vele bouwsels als ruïne
steden hebben achtergelaten, dikwijls zijn alleen de cirkelvormen
nog waarneembaar, even als langgerekte bouwsels. Veel ervan bevind
zich aan de achterzijde van de maan. Is dat misschien de reden dat
er geen echte foto's van deze achterzijde zijn vrij gegeven. Probeer
ze maar eens te zoeken! Niets te vinden!, toch zijn er duizenden opnames
gemaakt. Zelfs van de maanlandingsfoto's is alleen een voetafdruk.
in het maanstof! of een maan steen, van dichtbij.
Men is ook nooit meer terug gegaan naar de maan, waarom niet? Al wat
er aan foto materiaal te vinden is, is dat wat je waarneemt met sterren
kijkers vanaf de aarde. Het is logisch dat een technische civilisatie
een zuster planeet als de maan gewoon gebruikt heeft.
Toen begon het te sneeuwen en het sneeuwde honderd dagen en nachten.
Er was enkel stilte en de zonnewarmte en licht weerkaatste op de honderd
meters dikke sneeuwlaag en versmolt haar oppervlak tot een spiegelende
glad geheel en de zon stond niet meer aan de MID hemel, maar maakte
zijn schijnbare tour langs de horizon. door de bewoners nooit meer
gezien. en aan de avondhemel stond een hel licht, even maar, in het
gebied tussen mars en Jupiter. Alleen zij die op reis waren naar andere
continenten bleven als goden tussen de primitieve mensen en brachten
hen een voor hun onbegrijpbare kennis bij, waarvan het zaad veel later
wortel zou schieten. Plotsseling werd ik wakker en zat rechtop in
mijn bed Was het een droom? Was het een fantasie? of was het echt
zo? Over vijftig jaar, of misschien wel eerder als we zo doorgaan,
·zullen we het zelf ervaren. Thl2420719Auteursrechten
voorbehouden volgens de wet