8 mogelijk menselijke oorsprong**
Een visie Thl
Opstaande van mijn stoel en voelde dat de slaap me overmande, ging weer terug zitten en hoorde een licht gezoem van achter een venstertje aan de rechterzijde van het grote beeldscherm. Het had de grootte van een magnetron oventje voor huishoudelijk gebruik, zelfs voorzien van een deurtje, links ernaast zaten verschillende vingertoets vlakjes, waarvan een met twee pijltjes naar buiten gericht. Dat is om de deur te openen wist ik uit vorige ervaringen van mijn dool reis door de gangen. Het deurtje lichtte op en liet een lopende tekst zien: Maya, om je met meer comfort in het bewoonde deel van deze planeet te laten bewegen maak ik je een sleutel zoals je aan mijn gordel zag zitten. Draag hem voor op je tenue, er ontstaan vanzelf doorgangen wanneer je ergens in of binnen wilt gaan. Het principe is eenvoudig, ter plaatse verijlt de stof in de vorming van een deuropening. Op deze manier heb je geen last van de "gekleurde sneeuwvlokken" en het vreemde gevoel. Op deze manier hoef je niet door de dichtere structuur van een wand te lopen. Voor je onderzoek, om je nieuwsgierigheid te bevredigen kun je de sleutel overal in de stof brengen met zijn puntvormig gedeelte, meer of minder diep Aan de vlakkenkant van de sleutel dat als HD beeldscherm dient, kun je dan de samenstelling en opbouw zien van het te onderzoeken stuk materie ongeacht zijn vorm of generatie toestand. Open in geen geval de deur van het mini assembler apparaat, op het eind van de voltooiing opent hij zichzelf. veel technisch genoegen ermee. Eezim. Ik was verheugd met deze verrassing. Zou die sleutel een van die gekleurde stenen zijn die ik had gezien aan zijn gordel? Het meest was ik benieuwd naar de mogelijkheid de atoomstructuur van deze wereld te kunnen bekijken, alles was immers gemaakt door middel van nanotechnologie. Weer overviel me de slaap, ik vocht er tegen en bedacht dat ik al heel lang niet geslapen had. Mijn gedachten gingen over in een droom. Ik was weer op aarde met al mijn speeltjes en was bezig de glanzende antracietkleurige punt van de steen in een microprocessor te steken... hij wilde er maar niet indringen ook niet na andermaal te proberen, dan maar heel hard duwen, ik kreeg het warm, ik was vast bedrogen, nonsens was dit alles. Ik werd boos en smeet hem door het raam... doch het raam bleef heel en de antracietkleurige steen kaatste gewoon terug, en ik bukte me om hem niet tegen het hoofd te krijgen. Wanhopig was ik hem aan het terugzoeken in de "schatkamer" van Ali baba, doch tevergeefs! Thl 2162010 14Auteursrechten voorbehouden volgens de wet |