10 Mogelijk menselijke oorsprong.
Visie de Thl.**
Het wezen keek naar de naderende schaduwrand die op onze
zitbank af kwam en merkte op dat de rustpauze begon voor dit deel van
de stad, omdat er geen natuurlijk dag en nacht cyclus is hier en vroeg
me wat ik er van dacht om in het naast hem gelegen woongedeelte dat
leeg was de nacht door te brengen. Ik keek hem enigszins verbaast aan,
je hebt de sleutel zei hij me, die ziet of het betreffende woongedeelte
leeg staat en geeft je daarna toegang. Woningen zijn op onze planeet
dingen die voor iedereen toegankelijk zijn mits ze leeg staan en je
over een sleutel beschikt. Zo kun je deze hele planeet verkennen, overal
vind je wel onderkomen en voeding van een zeer hoge kwaliteit. De cirkelvormige
woon-werksteden worden immers ook door onze verenigde inspanning en
kennis gebouwd, al is de bouw sinds lange tijd bijna automatisch, waardoor
we steeds een groep van cirkelvormige steden op voorraad kunnen bouwen.
Je zult later op je reis zelf zien hoe wij dat doen, als je buiten deze
stadsgroep reist met ons centraal vervoersysteem dat je overal heen
brengt waar je wilt met de zelfde sleutel. Aan alle zaken waar je gebruik
van maakt doe je vanzelfsprekend ook mee aan het onderhoud. Dat heet
hier integreren. Het centraal brein (computer) houdt toezicht op verdeling
en onderhoud en geeft je gebruikrecht en instructies via de sleutel.
Ik stemde graag in met het voorstel en zo gingen we samen op pad in
de richting van de naar achter hellende ronde stadsmuur met zijn sprookjesachtige
tuinen met bloeiende heesters exotische bloemen en vruchtbomen en een
indrukwekkende hoogte van wel zestig meter. We liepen voor de schaduw
uit zodat ik genoot van de zonovergoten geurende terrassen die in een
spiraal naar boven bleek te lopen. De stijging was amper zichtbaar,
een ronding was immers 9 km in omtrek. Elke kilometer ongeveer was er
een trap naar beneden, naar het centrale park dus. Of omhoog naar de
volgende ringwandelweg. Ik kon dat voor een deel mooi overzien van hieruit.
Ingenieus gebouwd en super doordacht. Eenmaal bij de eerste woonlaag
aangekomen namen we de eerste trap omhoog om bij de volgende ringwandelweg
te komen; De trap was even breed als de weg en ging over een lengte
van zo een vijf meter, vier en een halve meter omhoog volgens mijn gezelschap.
Ongeveer 90° bedacht ik me. Niet erg steil dus. Boven aangekomen wees
mijn begeleider me het betreffende woongedeelte. Ik kon niet nalaten
de sleutel naast de aangegeven plaats in het gladde glinsterende oppervlak
naast een raam te laten verdwijnen, om te kijken waaruit de muur die
glasachtig leek was opgebouwd. Het scherm van de sleutel lichtte op
en liet een structuur zien van zeer kleine dunne lensvormige modules,
waarachter buisvormige draadjes zich aan een dikkere draad verenigden.
Daar achter lag een honingraatachtige structuur. Ik zag dat mijn gezelschap
naar me keek en lachte. Hij begreep dat ik niet per ongeluk naast de
sleutelplaats zat met mijn sleutel. Wat je ziet is onze individuele
energie voorzienig in elektriciteit zoals jullie dat op jullie planeet
met kerncentrales pleegt te doen. De energie van onze ‘zon’ verwarmt
via de kristallensjes de koolstof haarvaatjes bestaande uit een minimum
aan koolstofatomen die atoom per atoom buisvormig geplaatst zijn. Door
de hitte van het gebundelde zonlicht worden de elektronen naar de koudere
zone gedreven en verzamelen zich daar op een normale geleider. Dat is
onze negatievenpool, De koolstoflaag vlak achter de lensjes is dus positief,
daar is een gebrek aan elektronen snap je? De cellaag wordt door de
bouwmachine aangebracht doormiddel van nanotechnologie. De zelfde machine
doet natuurlijk ook het grovere werk. Het wezen nam afscheid door me
goede rust toe te wensen, ik deed even zo en stak mijn sleutel nu op
de juiste plaats in de wand. Een opening gaf me uitzicht op een puntgaaf
en comfortabele ingerichte woonruimte |